osią symetrii
Encyklopedia PWN
niekiedy wyodrębniany z układu heksagonalnego układ, którego charakterystycznym elementem symetrii jest oś trójkrotna i odpowiadająca jej oś inwersyjna.
rzuty geom. używane w krystalografii do rysunkowego przedstawiania zewn. postaci kryształów.
miara sił wewn. powstających w ciele odkształcanym pod wpływem obciążenia zewn., oddziaływania temperatury (n. cieplne), obróbki cieplnej (np. n. hartownicze), procesu krzepnięcia (n. odlewnicze) i in. oddziaływań zewn. (odkształceń plast., połączeń skurczowych).
